Seni seviyorum prensesim

Ben senin varlığını seviyorum, Yokluğunu seviyorum Sana ulaşamadığım dakikalarda. Seni duymayı Seni özlemeyi Hiç görmesem bile seninle olmayı seviyorum. Hiç korkmuyorum seni sevmekten. Senin gülüşünü seviyorum. Her bana bakışında Gözlerinde okuduğum o duyguyu Gözlerindeki gözlerimi seviyorum. Gönlünü seviyorum Özünü seviyorum senin Dudaklarındaki sözlerimi seviyorum Yine de korkmuyorum seni sevmekten. Ben sendeki o sıcaklığı Sana olan uzaklığı seviyorum. Yanaklarından akan göz yaşlarını En çok, dağınık olduğunda saçlarını Beni arayan ellerini seviyorum. Yalnızlığımı seviyorum sebebi sensen Ayrılığını seviyorum, En çok yalnız kaldığımda Beni bulan gönlünü seviyorum. Ben en çok senin bana olan Sevgini seviyorum Prensesim!!       Seni Bekliyorum                         Ne zaman hasretin çökse üzerime,           Tanrıma el açıp seni istiyorum.            Resmini saklıyorum cebimde,                  Gittiğin yollardan seni bekliyorum. İmreniyorum uçan kuşlara,              Gelmek istiyorum senin yanına,          Kanadı kırık bir kuşum burada,             İlacım sensin seni bekliyorum.            Biliyorum birgün bitecek dertlerimiz,      Hiç ayrılmayacak bu ellerimiz,            Bizim herşeyimiz yüce sevgimiz,            O günlere doğru seni bekliyorum.       Aygünüm!                           Sen benim aşkım olduğun günden beri Ben hayatımı sana endekslemişim                   Sen vazgeçilmez tutkum olduğun günden beri Yaşam gâyesini sana bağlamışım Kaptırdım kendimi fenâ bir şekilde                        İçimdeki coşkuların, duyguların esiri olmuşum Seni düşünmek mi diyorsun? Güldürme!.. Acaba aklımdan çıkarıyor muyum? Dalıyorum öyle derinlere                        Şaşkınlık denilen kelimeyle arkadaş olmuşum                   Sükûnet, yaa işte o sükûnet                              Varlığınla erişebilecegim bir hal olsa gerek...                   Kalbe önlenemez çarpıntı veren, hasret ve özlem Bir de yüzümdeki acı tebessüm Mırıldanıyorum sessizce İki dudağımdan dökülen iki kelime Seni seviyorum...                   Çoğu zaman haykırmak istiyorum bunu Lâkin olmuyor... Duyuramıyorum kimselere Gülüm, nâzenin yârim... Çün ki sen yoksun yanımda Ama olsun En azından içimde kopan fırtınalara Fâsıla bulmayan şiddetli kasırgalara                   Kucak açıp, yüklenen kâğıdım var önümde               Bir de sırdaşım, özümün tercümânı kalemim Âh bir bilsen;                Sensiz geçen dakikalarda, saatlerde, günlerde Neler yazıyoruz kalemimle... Ne hayaller kuruyoruz kavuşmak uğruna Tabi sen bunların hepsinden habersizsin Yalnız şu var ki;                       Bence kalemimi dâhi kıskanır dereceye getiriyor bu duygu yükü Bazen de üzüyor kanaatimce                         Ve her şeye rağmen, o şaşmaz gerçek çıkıyor ortaya Gönlümün sultânı, biliyor musun? Ben var ya ben, Seni çooooook seviyorum gülüm...!!!

Hasret

Ben sensiz bir avare kayboldum yanginlarda Toz duman düser hayalin gözlerime Ben hala eski günlerde sevgiyi ararken Kor alevler yanip durur yüregimde Hasret koparip atiyor Bitmez bu kara geceler Hasret dolanip duruyor Bitmez bu keder Son bir kere yalvarsam Görsem yüzünü yavrum Son bir kere kandirsam sarsam tenini Son bir kere anlatsam Duysam sesini yavrum Son bir kere kandirsam sarsam tenini Agliyor yürek ayrilik ölüm bana Ayrilik zulüm sevdaliya Gülmedi kader tutsagim yalnizliga Kaybolup gittin uzaklara